Her zaman hayalim İngiltere'de okumaktı. Hatta bundan 4-5 ay önceye kadar bu hayalime inanıyordum. Sonra İngiltere kadar pahalı bir ülkede nasıl tek başıma bir öğrenci olacağımı düşünmeye başladım ve "Tamam ya burada da süper okullar var" dedim. Kendime yeni bir yol çizmeye başladım. Taaki şans ayağıma gelene kadar.
İngiltereden akrabalarımız geldi. Ben onlarla hiç tanışmamıştım. Anneannem gibi sevdiğim bir teyzemin oğulları orada yaşıyor. Tatil için Mersine geldiler ve bizde bu şekilde onlarla tanışmış olduk. Daha doğrusu ben tanışmış oldum. Annem zaten tanıyormuş.
Steph,yani gelin beni ingiltereye okumaya çağırdı. Bu konuyu bayağı açtı. Ben ilk başta sadece gülümsedim ve umarım dedim ama çok ciddi olduğunu anladım. şimdiden benim için kolejlere bakmaya başlamış. Ve yanında dil kurslarına da. Ailemle konuştum, annem beni gönderebileceğini ama sadece dilin yeterli olmayacağını söylüyor. Ben bir ara çevirmenlik okumak istiyordum ama babam "Herkes dil öğrenebilir heh" diyip küçümsemişti. Ben tabiki öyle düşünmüyorum ama bu konu annemin içine kurt düşürdü. Bu akşam yemekte kesinlikle bu konu açılacak ve bir karar vermem gerekiyor. Mersinde dil kurslarını araştırıyorum, orada yapabileceğimi düşünüyorum ve içimde hiçbir huzursuzluk yok.
Şans gerçekten ayağıma geldi. Bunu değerlendirmezsem, hep hayalini kurduğum Londra'ya yerleşmem çok zor olabilir hatta hiç olmayabilir. Yine de benim şu an için yapabileceğim tek şey dilimi geliştirmek ve karar vermek.
Bana şans dileyin..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder